‘Je ziet ijsberen eigenlijk altijd in de sneeuw,’ zegt fotograaf Martin Gregus Jr. ‘Maar het is natuurlijk niet zo dat ze zomaar verdwijnen wanneer ’s zomers de sneeuw smelt.’ Om die reden besloot Gregus de roofdieren eens van hun zonnige kant laten zien. Hij bouwde een onderzoeksstation op een kleine boot ten noorden van Churchill (Canada) om daar 33 dagen te verblijven in de zomer van 2020 en 2021.

Yoga tussen de wilgenroosjes

Hoe langer hij de ijsberen bestudeerde, hoe beter hij ze leerde kennen. Zo was er de welp Hercules, die een poot verloor, maar desondanks zijn eerste twee zomers wist te overleven. Of het reusachtige vrouwtje Wanda (onder), gevreesd onder soortgenoten, die urenlang rekkend en strekkend tussen de wilgenroosjes lag, alsof ze aan yoga deed. Wilma, een ander vrouwtje, raakte zo aan Gregus’ aanwezigheid gewend dat ze haar welpjes Pebbles en Bamm-Bamm vlak naast hem te drinken gaf; Gregus kon hun tevreden gebrom horen.

slapende ijsbeer
Op dit deel van de Noordpool is het land vlak, zegt Gregus. Zo kan zelfs een kleine rots voor een beer als uitkijkpost dienen – mits hij niet in slaap valt natuurlijk. Gregus hoopt nog eens terug te keren naar dit kustgebied; hij ziet dat de dieren zich er ‘uitstekend aan het klimaat weten aan te passen’. Tegelijkertijd is ook hem duidelijk dat de ijsbeer op veel andere plekken in zijn verspreidingsgebied sterk te lijden heeft onder de stijgende temperaturen.
Martin Gregus Jr.

Dik, gezond en tevreden

Daarnaast was hij getuige van gedrag dat hij nog maar zelden had gezien. Zo zag Gregus hoe de beren planten aten en hoe ze kuikens van de noordse stern achterna joegen, de branding in. ‘De beren op deze foto’s zijn dik, gezond en tevreden,’ zegt Gregus. ‘Wereldwijd gaat het weliswaar niet goed met de ijsbeer, maar die vlieger gaat hier niet op.’

ijsbeer in de zomer