Honderden jonge vogels werpen een blik over de rand. Ze bulken van de honger. Zouden ze een sprong in het diepe overleven? Dan durft de eerste het aan. Sommige bijstanders strekken hun nek uit en zien hun maatje zich in het ijzige water storten. Niet veel later steekt hij zijn kop boven het wateroppervlak uit en zwemt ervandoor. Klaar om zijn buik te vullen met verse vis, kril en inktvis.
Hij blijkt een inspiratiebron voor de rest van de jonkies, die nu een voor een de sprong wagen. Al flapperend tuimelen ze naar beneden; hun vleugels zijn gemaakt voor het water, niet de lucht. ‘Toen ze de klif naderden, moeten ze hebben gedacht: oké, ik zie de oceaan en ik moet erin zien te komen,’ aldus bioloog Michelle LaRue. ‘Dit ziet er niet uit als een leuke sprong, maar er was geen andere keuze.’
Unieke pinguïnsprong
De beelden, onderaan te zien, werden gemaakt met een drone in Atka Bay (Antarctica). Volgens wetenschappers is het de eerste keer dat zo’n duik van grote hoogte op beeld is vastgelegd. Maar wat deden ze daar? Normaal gesproken duiken jonge pinguïns in zee vanaf het zee-ijs, niet meer dan een meter hoog. Op dit drijvende ijs maken keizerspinguïns hun nest.
Maar de laatste tijd zien onderzoekers steeds vaker kolonies hun nest op het landijs maken. Dat kan komen doordat het zee-ijs steeds vroeger in het seizoen begint te smelten, een gevolg van het veranderende klimaat. Volgens LaRue is de kans groot dat deze groep durfals op het landijs is opgegroeid.
Antarcticaonderzoeker Peter Fretwell heeft wel vaker pinguïnsporen bovenaan de klif gezien. Hij vermoedt dat de kuikens die hier zijn gefilmd een paar zwervende volwassenen hebben gevolgd. ‘Ze gingen simpelweg de verkeerde kant op.’ Dat pinguïns zo’n grote sprong wagen, is zeldzaam. Waarschijnlijk hadden ze ook erg veel honger. Hun ouders waren al op zee, het teken dat de jonge groep haar eigen vis moest vangen.
Video van springende keizerspinguïns
Hoewel wetenschappers niet denken dat deze klifsprong direct het gevolg is van klimaatverandering, vermoed Fretwell wel dat we sprongen als deze in de toekomst vaker gaan zien. Een gebrek aan drijvend zee-ijs dwingt keizerspinguïns om zich op de ijsplateaus voor te planten.
Sinds het plotselinge verdwijnen van ijs op Antarctica in 2016 zijn wetenschappers bezorgd over de toekomst van de keizerspinguïn. Fretwell: ‘We schatten in dat we de volledige populatie aan het eind van de eeuw kwijt zijn. Het is hartverscheurend dat de hele soort kan uitsterven als klimaatverandering op dit tempo doorzet.’
LaRue is iets hoopvoller over het aanpassingsvermogen van de keizerspinguïn. Volgens haar is hun recente hoge sprong een bewijs van hun taaiheid. ‘Ze zijn ontzettend veerkrachtig. Ze zijn er al miljoenen jaren. Ze hebben verschillende veranderingen in hun omgeving doorgemaakt. Het is de vraag hoe snel ze zich kunnen aanpassen - en hoever ze kunnen gaan.’
