De terugkeer van de wolf naar Nederland en België heeft de afgelopen jaren een hoop stof doen opwaaien. De een is verheugd met de komst van de wolf, die zich hier vanaf 2015 weer liet zien na twee eeuwen van afwezigheid, de ander maakt zich vooral zorgen. Zo bestaan er allerlei fabels over de wolf die zijn reputatie meestal geen goed doen.
Nu de wolf zich met name in Nederland steeds meer thuisvoelt in natuurgebieden als de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe, wordt gewaarschuwd waakzaam te zijn tijdens wandelingen. Maar hoe weet je of er een wolf in de buurt is? Aan deze 3 kenmerken kun je een wolvenspoor herkennen.
1. Wolvenspoor herkennen aan pootafdrukken
Stap 1 om een wolvenspoor te herkennen is door goed te kijken naar pootafdrukken. Wolven hebben grote voorpoten: meestal zo’n 8,5 tot 10 centimeter, het formaat van de poot van een volwassen sint-bernardshond. Hoe weet je dan dat er geen grote hond is langsgelopen? Een afdruk van de achterpoten van een wolf is net een slagje kleiner (ongeveer een centimeter) dan die van de voorpoten – een kenmerk waarmee de wolf zich onderscheidt van de ‘gewone’ hond.
Omdat wolven grote afstanden afleggen, zijn hun nagels doorgaans verder afgesleten en een stuk scherper dan die van honden, wat terug te zien is in de sporen. Ook zijn wolvenpoten langer dan ze breed zijn, waardoor ze een ‘druppelvorm’ krijgen waarin je een X kunt tekenen. In de bredere pootafdrukken van honden zul je eerder een H kunnen tekenen. Op de foto onderaan zie je de afdruk van een wolvenpoot.
2. Een wolvenspoor loopt vaak recht
Aan één enkele pootafdruk zul je een wolvenspoor niet kunnen herkennen. Misschien wel het belangrijkste kenmerk is het feit dat wolvensporen vaak kaarsrecht lopen, over een afstand van zo’n honderd tot soms wel vierhonderd meter. Om energie te besparen bewegen wolven zich bij lange afstanden voort in een draf. Hierdoor zie je vaak een afdruk van de achterpoot direct in of naast die van de voorpoot staan, met daartussen steeds dezelfde afstand (50-70 centimeter).
Honden daarentegen zijn erg nieuwsgierig en dwalen vaak af, waardoor hun spoor veel bochtiger is. Ook wisselen ze steeds af tussen kleine stapjes, draf of hoppen. Kijk voor de zekerheid of je naast het vermeende wolvenspoor geen even oude voetsporen van een mens aantreft – de kans is dan groot dat je een baasje met een zeer gehoorzame hond bent tegengekomen.
3. In wolvenpoep zitten haren
Naast pootafdrukken kun je letten op de uitwerpselen die je onderweg tegenkomt. Wolven doden hun prooi vaak door middel van een keelbeet, waarna ze het dier vrijwel helemaal opeten. Dus mocht je langs je wandelroute een gedood dier tegenkomen waar bijna niets van over is, dan bestaat de kans dat er een wolf voor je uit is gelopen.
Wolvendrollen (ruim 2,5 centimeter dik en 20 centimeter lang) bevatten meestal dan ook veel haren. Doordat de hondachtigen zelfs de botten van hun prooi opeten slaan hun uitwerpselen vaak wit uit. Wil je echt zeker zijn van je zaak? Dan kun je overwegen je op te geven voor een eendaagse cursus wolvensporen herkennen.
Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief van National Geographic en ontvang de favoriete verhalen van de redactie wekelijks in je mail.
