Het vergeten verhaal van de Depokkers
Cornelis Chastelein, koopman en VOC-ambtenaar, liet na zijn dood in 1714 zijn landgoed Depok in Nederlands-Indië na aan 150 slaven. Uit de turbulente geschiedenis die volgde, ontstond een hechte gemeenschap – die tot op de dag van vandaag standhoudt.
Gepubliceerd 10 feb. 2020 14:51 CET
Loesje Isakh (1937) | Loesje doet veel om de herinnering aan Chastelein levend te houden. Ze zorgt ervoor dat al haar (klein)kinderen, die medicijnen, bouwkunde en muziek studeren, jaarlijks Chasteleindag blijven vieren op 28 juni.
Foto door Geert Snoeijer
Maud de Bruin (1935) | Tijdens de Bersiap (1945-'46) werden Mauds ouders vermoord en kreeg ze zelf een kapmes in haar rug. Ze is ambivalent over haar ontvangst in Nederland: ‘De regering vond dat we moesten assimileren, terwijl we altijd al als Europeanen leefden.’
Foto door Geert Snoeijer
Gokmaria Silalahi Isakh (1966) | Gokmaria is een dochter van Loesje Isakh. ‘Mijn moeder leerde me een sterke vrouw te zijn, in slechte en goede tijden.’ Gokmaria heeft een bedrijf in Boheems kristal.
Foto door Geert Snoeijer
Willie Jonathans (1947) | Willie woont nog steeds in Depok: hij bestiert het lokale postkantoor en biedt bezoekers een slaapplek in zijn accommodaties. Hij heeft een schat aan informatie over de geschiedenis en ontwikkeling van Depok.
Foto door Geert Snoeijer
Willem Cornelis Loen (1942) | De familie Loen speelde een belangrijke rol bij het verdelen van de grond van Depok. Oude foto’s laten zien dat de familie in rijkdom leefde. Willem kreeg met zijn vrouw Felice, eveneens een Depokker, vijf kinderen.
Foto door Geert Snoeijer
Yessi Soedira (1973) | Yessi heeft theologie gestudeerd, omdat ze de droom van Chastelein waar wil maken. Ze is nu de dominee van de Nederlandse Hervormde Kerk in Depok.
Foto door Geert Snoeijer
Wenny Samuel (1938) | Wenny woont al zijn hele leven in Depok. Op het land dat hij van zijn vader erfde, heeft hij het huis gebouwd waar hij met zijn vrouw en kinderen woont.
Foto door Geert Snoeijer
