Er zijn heel wat landen waarvan je familie en vrienden liever niet hebben dat je ze bezoekt. Bijvoorbeeld omdat ze worden geteisterd door oorlog, er mensenrechten worden geschonden of omdat ze geregeld ten prooi vallen aan natuurgeweld. Maar er zijn ook bestemmingen die zich om heel andere, soms minder voor de hand liggende redenen niet lenen voor een vakantie – zoals deze vijf.
1. Cook (Australië)
Van sommige steden kun je je afvragen waarom ze ooit zijn gesticht op de plek waar ze zijn gesticht. Dat geldt bijvoorbeeld voor het Australische Cook. Het stadje ligt in de Nullarborvlakte (afgeleid van het Latijnse woord nullus, dat ‘niets’ betekent…) en diende ongeveer honderd jaar geleden als ruststation voor treinpersoneel langs de Trans-Australian Railway. Voor levensmiddelen waren de bewoners volledig afhankelijk van import met de trein; de onvruchtbare bodem onder het stadje leende zich niet voor landbouw.
In 1997 werden de spoorwegen geprivatiseerd en raakte het station in onbruik. Als gevolg daarvan woonden er in 2009 nog slechts vier mensen in Cook. Ook het lokale ziekenhuis had te lijden onder de bevolkingskrimp, maar hoopte met een pakkende slogan toch nog aan klantenbinding te doen: ‘If you’re crook, come to Cook. Our hospital needs your help, get sick.’ – ‘Ben je ziek? Kom naar Cook. Ons ziekenhuis heeft jouw hulp nodig, word ziek.’
2. Norilsk (Rusland)
Een stad waar ze kunnen meepraten over een geïsoleerde ligging is Norilsk. Hoewel Norilsk na Moermansk de grootste stad is boven de poolcirkel – er wonen zo’n 180.000 mensen – is er geen trein- of wegverbinding met de rest van Rusland: je kunt de stad alleen per boot of vliegtuig bereiken.
Leestip: Kun je de loop van rivieren omkeren? De Sovjet-Unie probeerde het
Het geboorteverhaal van Norilsk is ook al niet echt opbeurend: de stad werd gebouwd door dwangarbeiders uit de nabijgelegen goelagkampen. Daar komt nog bij dat Norilsk vandaag de dag een van de meest vervuilde steden ter wereld is, mede door de nikkelsmelterij.
3. Kivumeer (Rwanda en D.R. Congo)
Soms liggen natuurlijke factoren ten grondslag aan de (on)leefbaarheid van een plek. De mensen die rondom het Kivumeer wonen, weten dat als geen ander. Op de bodem van het meer liggen grote hoeveelheden methaangas en koolstofdioxide opgeslagen.
Zo veel zelfs dat er een continue vrees bestaat voor een limnische uitbarsting, waarbij grote hoeveelheden gas plotseling naar de oppervlakte borrelen. Voor zo’n twee miljoen mensen rondom het meer zou dat de verstikkingsdood kunnen betekenen. Hoe ernstig de gevolgen kunnen zijn, weten de inwoners van de Kameroense stad Nyos: in 1986 overleden ruim 1700 mensen als gevolg van dit verschijnsel.
4. La Oroya (Peru)
In La Oroya, te zien op de afbeelding bovenaan, schijnt de zon niet – zowel letterlijk als figuurlijk. Niet een plein of kerktoren vormen het herkenningspunt in het stadscentrum, maar de schoorsteen van een lood- en zinksmelterij.
Leestip: Dit zijn de regenachtigste vakantiebestemmingen in Europa
Het gevolg is dat La Oroya permanent is gehuld in loodwolken, waardoor een groot deel van de bevolking kampt met ernstige gezondheidsproblemen. Nagenoeg alle kinderen hebben te hoge concentraties lood in het bloed en de stad werd in 2007 door het Amerikaanse Blacksmith Institute aangewezen als een van de sterkst vervuilde steden ter wereld.
5. Utqiaġvik (Verenigde Staten)
In sommige steden in de VS moet je goed zoeken naar sporen van de American Dream. Een goed voorbeeld daarvan is Utqiaġvik, in het uiterste noorden van Alaska. De temperatuur ligt er gemiddeld 320 dagen per jaar onder nul en in de winter komt de zon er niet op.
Desondanks worden de gevolgen van de opwarming van de aarde juist in dit koude oord pijnlijk blootgelegd: waar de nabijgelegen Tsjoektsjenzee eerder permanent bevroren was, is er tijdens de zomermaanden tegenwoordig geen ijs meer te bekennen.
Meer ontdekken? Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium en steun onze missie. Word vandaag nog lid!
