Aan de oostkust van China, op ongeveer tienduizend kilometer van Parijs, siert een 108 meter hoge replica van de Eiffeltoren de skyline van Tianducheng. Het luxe vastgoedproject in de provincie Zhejiang staat bekend als het ‘Parijs van het Oosten’.
De inwoners hebben een eigen Arc de Triomphe, een plein met de naam Champs Elysées, gebouwen in de Franse neoclassicistische stijl, een fontein die lijkt op die uit de Jardin du Luxembourg en de grootste bezienswaardigheid van de stad: een replica van de Eiffeltoren. Weet jij het origineel te onderscheiden van de Chinese variant? Test je kennis onderaan.
Meer stadskopieën in China
Tianducheng is niet de enige stad in China die opvallend veel wegheeft van een bekende westerse wereldstad. In een buitenwijk van Beijing vind je cowboys en een heuse Route 66: een replica van Jackson Hole, een plaatsje in de Amerikaanse staat Wyoming.
In Thames Town bij Shanghai sieren rode telefooncellen, pubs en standbeelden van Churchill het straatbeeld. En in Guangdong prijkt het Oostenrijkse stadje Hallstatt, dat op de werelderfgoedlijst van Unesco staat.
Leestip: Iedereen heeft een dubbelganger. Is daar een wetenschappelijke verklaring voor?
‘Hele stadswijken en dorpen lijken van hun historische en geografische fundament in Engeland, Frankrijk, Griekenland, de Verenigde Staten en Canada te zijn gehesen, en naar de buitenranden van Chinese steden te zijn verplaatst,’ vertelt Bianca Bosker, auteur van Original Copies: Architectural Mimicry in Contemporary China.
Bosker noemt dit fenomeen ‘duplitectuur’. Hoewel critici stellen dat dergelijke plaatsen alleen maar kitscherige nep zijn, zijn de Chinese architecten die bij de bouw betrokken zijn van mening dat ze met de nabouw juist hun architectonische vaardigheden laten zien. Wie in staat is ’s werelds bijzonderste architectonische hoogstandjes na te bouwen, moet immers wel wat kunnen.
Tegen het zere been van China
Maar de Chinese overheid is een tegenoffensief begonnen tegen de verdere verspreiding van dergelijke westerse nabootsingen. In 2016 werd er een wet van kracht die het gebruik van ‘bizarre en buitenlandse namen’ verbiedt. De bedoeling daarvan was om het eigen culturele erfgoed te beschermen, maar de maatregel lijkt weinig effect te hebben.
Leestip: De bijzondere postcommunistische architectuur in de voormalige Sovjet-Unie
‘In sommige steden vind je wegen met de naam Manhattan of Venetië. Dat is niet alleen verwarrend voor reizigers, maar leidt ook tot het verlies van een gevoel van thuis,’ zei toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Li Liguo daar in 2016 over. ‘Er zal worden gelet op bepaalde soorten namen, zoals namen die een inbreuk maken op de nationale soevereiniteit en waardigheid, namen die indruisen tegen de socialistische kernwaarden of namen die morele conventies schenden.’
De marmeren beelden, versierde fonteinen en geometrische tuinen van Tianducheng mogen dan misschien aan de lichtstad doen denken: Parijs mag het niet heten.
Lukt het jou om het Parijse origineel te onderscheiden van de Chinese kopieën? Test jouw kennis van de Franse hoofdstad met de foto’s hieronder.
