Op een zonnige dag in december 1945 stijgen 5 marinevliegtuigen op van hun basis in Florida (VS) voor een trainingsmissie. Vlucht 19, zoals de eenheid wordt genoemd, zou nooit meer terugkeren.
En daarmee was een mythe geboren: in de Bermudadriehoek – grofweg het gebied tussen Florida, Bermuda en Puerto Rico – verdwenen de afgelopen eeuw talloze schepen en vliegtuigen. Zo veel zelfs, dat de wildste theorieën over dit gebied de ronde gingen.
Leestip: waarom de mythe van Atlantis na ruim 2000 jaar nog niet is uitgedoofd
Bizarre theorieën rondom de Bermudadriehoek
Christoffel Columbus merkte al op dat er iets vreemds aan de hand was in dit deel van de Atlantische Oceaan. In zijn logboek schreef hij dat het kompas zich er opvallend gedroeg. Pas veel later, in augustus 1964, werd het gebied bekend als de Bermudadriehoek: Vincent Gaddis gebruikte de term in een artikel in het tijdschrift Argosy, waarin hij schreef over de verdwijning van vlucht 19.
Sindsdien zijn er heel wat vreemde theorieën rondgegaan om verdwijningen in de Bermudadriehoek te verklaren. Zo zouden enorme zeemonsters, gigantische inktvissen of zelfs buitenaardse wezens verantwoordelijk zijn voor het verdwijnen van vliegtuigen en schepen. Zelfs het bestaan van een mysterieuze derde dimensie kon niet worden uitgevlakt.
De werkelijkheid is waarschijnlijk minder spectaculair. Mogelijk zijn de verdwijningen in de Bermudadriehoek het gevolg van bepaalde natuurverschijnselen, menselijke fouten of simpelweg domme pech.
Kerkhof van de Atlantische Oceaan
‘Al sinds de Europese kolonisatie is de Bermudadriehoek een druk kruispunt,’ zegt historicus John Reilly. ‘Concluderen dat daar veel schepen zijn vergaan en vliegtuigen zijn neergestort, is net zoiets als zeggen dat er veel auto-ongelukken plaatsvinden op een drukke snelweg. Kortom: niet verrassend.’
De Bermudadriehoek kent wel een aantal eigenaardigheden. Zo was het in het verleden een van de slechts twee plekken op aarde waar een magnetisch kompas naar het geografische noorden wees in plaats van het magnetische noorden – de andere is de zogenoemde Formosadriehoek of Drakendriehoek, in de Filipijnse Zee. Dat maakt het gebruik van een kompas lastig. Doordat het magnetische noorden in de loop van de tijd is verschoven, magnetische declinatie genoemd, is dat nu niet langer het geval.
Ook vind je in de Bermudadriehoek een aantal van de diepste onderwatergeulen ter wereld. Hierdoor lijken wrakken compleet van de aardbodem te verdwijnen. Een groot deel van de zeebodem in de Bermudadriehoek ligt op bijna 6000 meter diepte en je vindt er verraderlijke klippen en riffen. Sterke stromingen maken het navigeren tot een grote uitdaging.
Het weer in de Bermudadriehoek
‘Orkanen vormen de grootste problemen in het gebied, maar afgezien daarvan is het weer er weinig afwijkend,’ zegt Dave Feit, hoofd weersverwachting van het Marine Prediction Center van de National Oceanic and Atmospheric Administration.
Wel kan de Golfstroom die langs de westrand van de Bermudadriehoek trekt voor verraderlijke situaties zorgen. ‘Onder de juiste omstandigheden kunnen er plotseling hoge golven ontstaan,’ zegt Feit. De kustwacht merkt ook op dat onvoorspelbare Caribisch-Atlantische stormen kunnen leiden tot waterhozen die vaak een grote uitdaging vormen voor piloten en zeelieden.
En zo lijken er in de Bermudadriehoek een aantal factoren samen te komen die hebben bijgedragen aan de bedenkelijke reputatie van het gebied. Die factoren zijn goed te verklaren, maar lang niet zo aansprekend als buitenaardse wezens of reuzeninktvissen.
Nog niet uitgelezen? Schrijf je ook in voor de gratis nieuwsbrief van National Geographic en ontvang de favoriete verhalen van de redactie wekelijks in je mail.
