Het water van de oceaan zal voorlopig niet afkoelen, zo blijkt uit een nieuwe studie.

Volgens onderzoekers van de Chinese Academie van Wetenschappen was het 2017 zelfs het warmste jaar in de oceaan dat ooit is gemeten.

Hun bevindingen duiden op een “langdurige opwarming die door menselijke activiteiten wordt veroorzaakt.” Voor het onderzoek werd de stijging van de watertemperaturen in de oceaan als geheel gemeten, maar het waren de Atlantische en de Zuidelijke Oceaan die het meest opwarmden.

De wetenschappers keken naar zeewatertemperaturen die door verschillende instituten waren gemeten, waaronder de Amerikaanse NOAA, die vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw metingen verricht. De zeewatertemperaturen zijn sinds eind jaren negentig aan het stijgen.

De temperaturen over 2017 lagen hoger dan die van 2015, tot dan toe het warmste jaar in de oceaan.

Door naar wereldwijde metingen over een periode van tientallen jaren te kijken hoopten de onderzoekers een accuraat beeld te krijgen van opwarmingstrends als gevolg van uitzonderlijke weersfenomenen. Zo lagen de temperaturen van het zeewater in 2016 lager dan in 2015 en 2017 door de invloed van een zware El Niño-episode.

Nou en?

Badgasten die in het zeewater zwemmen, zullen de geleidelijke stijging van de temperaturen niet merken, en de invloed van de opwarmende oceaan op de atmosfeer is op lange termijn moeilijk in te schatten. Maar dat betekent niet dat een opwarmende zee geen reële en schadelijke gevolgen heeft.

In hun onderzoek wezen de wetenschappers op verblekende koraalriffen en smeltend pakijs als negatieve gevolgen van het warmere zeewater.

Koralen verbleken wanneer ze onder invloed van stress (door warmte, licht of vervuiling) de symbiotische algen uitstoten die in hun poliepen leven. Zonder deze algen kunnen de koralen afsterven. Uit een ontnuchterend onderzoek dat eerder deze maand werd gepubliceerd, bleek dat de tijdspanne waarin deze koralen nog gered kunnen worden, steeds korter wordt.

Hoewel drijvend pakijs zich nog zou kunnen herstellen, is de ijskap op het Antarctische continent in de afgelopen decennia langzaam aan het afsmelten. Sinds satellieten de toestand van het pakijs in 1979 begonnen te meten, is zowel de uitbreiding als de dikte ervan afgenomen.

De onderzoekers wezen ook op een lager zuurstofgehalte van het zeewater als mogelijk gevolg van de opwarming. Eerder deze maand bleek uit nieuw onderzoek dat sommige vissen bepaalde zuurstofarme delen van de oceaan mijden omdat ze in dat zeewater stikken.

De stijgende zeespiegel, zwaardere stormen en instabiele mariene habitats die kwetsbaar zijn voor ziekten zijn volgens de wetenschappers andere potentiële gevolgen van de opwarmende oceaan.

In een opiniestuk voor The Guardian schreef John Abraham, professor in de thermodynamica aan de University of Saint Thomas, dat “je de opwarming van de aarde pas begrijpt als je de opwarming van de oceaan begrijpt.”

Waardoor komt het?

Broeikasgassen als CO2 en methaan doen de temperatuur op aarde stijgen door warmte aan het aardoppervlak vast te houden. In een studie uit 2016 werd gesteld dat met elke ton aan CO2 die niet werd uitgestoten, drie vierkante meter aan pakijs werd gered.

Het kan echter nog tientallen jaren duren voordat de vervuilende stoffen die zich inmiddels in onze atmosfeer hebben opgehoopt, zijn vervluchtigd.