Tot zijn knieën in het water en met een aardappelschilmesje in zijn linkerhand: zo gaat Jan Kruijsse iedere ochtend de Oosterschelde in om te zoeken naar de mooiste en meest verse zeewieren. Deze snijdt hij af - net boven het gedeelte vanaf waar de wieren weer kunnen doorgroeien - en stopt hij in een fel oranje waterdoorlatende zak. “Zo! Genoeg wakame. Nu nog de zeekraal,” zegt Jan terwijl hij de zak dichtknoopt en een stukje dieper het water in loopt.
Zeewierboer Jan Kruijsse was een van de eerste in Nederland die wilde zeewieren mocht snijden. Hiervoor kreeg hij in 2014 een vergunning met zijn bedrijf De Zeeuwse Zeewierhandel. Sindsdien zijn er een paar mensen bijgekomen die ook wilde wieren mogen snijden, maar veel zijn het er niet. “Hier in de Oosterschelde zitten drie anderen die ook wilde zeewieren mogen snijden. In heel Nederland zijn het er niet veel meer dan dat. Daarnaast heb je nog een paar bedrijven die zeewier kweken, maar die zijn ook op een hand te tellen.”
Ondanks de nu nog vrij kleine zeewierbranche in Nederland, zien naast Jan nog vele anderen potentie in een toekomst met zeewier. Naast zeewier voor consumptie, rijden onze auto’s volgens experts binnen de kortste keren op zeewieren, moet het al ons plastic gaan vervangen en kan het de oplossing zijn voor de groeiende klimaatproblemen. Ondanks de grote potentie, is het nog lang niet zover. Tot nu toe wordt zeewier vooral gebruikt in voedingsproducten zonder dat we het doorhebben. “Zo zit het in chocolade, tandpasta, noem maar op. In zeewier zit een bepaald verdikkingsmiddel dat in enorm veel verschillende etenswaren zit,” aldus Jan. Daarnaast wordt zeewier vooral gebruikt voor consumptie. Denk bijvoorbeeld aan het dunne blad nori-zeewier dat om sushi heen zit of als smaakmaker wordt gebruikt.
Het is nu nog de vraag of er in Nederland kan worden voldaan aan een enorme groei in de consumptie van Nederlands zeewier. “Er is genoeg zeewier in het wild, maar alleen als je er met beleid mee omgaat,” zegt Jan. “Wanneer ik op plekken kom waar ik zie dat de zeewieren nog te klein zijn, dan laat ik ze staan. Ik kom dan na een maand terug en controleer hoe ze zijn gegroeid.”
“Er moet dus voor worden gewaakt dat er geen roofbouw wordt gedaan op de Oosterschelde, of eigenlijk iedere plek waar wilde zeewieren worden gesneden. Je kan natuurlijk als een dolle tekeer gaan en alles gaan oogsten, maar dat werkt natuurlijk niet voor de lange termijn,” aldus Jan.
Hoe zit het precies?
In sommige delen van de wereld is zeewier al big business, maar in Nederland en de rest van Europa wil het nog lastig uitgroeien tot een grote industrie. In Europa wordt de meeste zeewier verbouwd in Noorwegen, gevolgd door Schotland. Wereldwijd is China de grootste producent. Volgens verschillende marktonderzoeken is de verwachting dat in de komende vijf jaar de wereldwijde omzet van zeewier van 3,5 miljard euro naar 8 miljard euro zal uitgroeien. Het grootste deel daarvan komt door de toenemende consumptie in Azië.
Ondanks dat zeewier dus wel degelijk in Nederland wordt gegeten, is de zeewierbranche toch vrij klein. Zo klein zelfs, dat er geen statistieken worden bijgehouden noch te vinden zijn bij bijvoorbeeld het CBS. Een blik in het register van de Kamer van Koophandel beaamt dit: in Nederland zijn er namelijk maar 36 bedrijven die iets met zeewier te maken hebben.
Toch wordt er in Nederland meer zeewier gegeten dan in eerste instantie wordt gedacht. In de afgelopen tien jaar is het aantal Japanse restaurants in Nederland fors toegenomen, vooral het all you can eat-concept. De sushi op de kaart in deze restaurants bevat – zij het in kleine hoeveelheden – zeewier. Daarnaast staat er vaak een zeewiersalade op de kaart. Echter zijn deze zeewieren niet van Nederlandse bodem, maar wordt het voornamelijk vanuit Azië geïmporteerd.
Geschiedenis
Zeewieren worden al eeuwenlang door mensen gegeten. Archeologen hebben in het zuiden van Chili opgravingen gedaan waaruit blijkt dat daar 14.000 jaar geleden al zeewier werd geconsumeerd. Ondanks dat het al eeuwen in het wild wordt geplukt en wordt gegeten, begon in Azië tegen het eind van de middeleeuwen het verbouwen van zeewier. Sinds de afgelopen 50 jaar wordt ook in de rest van de wereld, waaronder Europa, zeewier verbouwd.
In Nederland groeit zeewier op meerdere plekken, maar voornamelijk in de Waddenzee en de wateren van Zeeland. Er zijn geen recepten, historische teksten of andere gegevens bekend waarin ook maar de suggestie wordt gewekt dat er vroeger zeewier zou zijn gegeten in Nederland. Toch hebben we zeewier niet altijd ongebruikt gelaten. In de Eerste Wereldoorlog bleek zeewier een laatste redmiddel als voeding voor het vee. Maar het ook daadwerkelijk zelf gaan eten? Daar werd toch van afgezien.
Japan
Ondanks dat zeewier vroeger en vandaag de dag nog geen onderdeel is van onze dagelijkse voeding, is dit wel het geval in sommige delen van Azië. Vooral in Japan wordt al vele jaren zeewier gegeten. In de Japanse cultuur wordt zeewier gezien als een ‘on the side’-gerecht dat bij een vijfde van alle maaltijden wordt geserveerd.
Al eeuwenlang zijn zeewieren een belangrijk onderdeel in de Japanse keuken. Als groot eiland, met gunstige wateren en vele eilanden, heeft Japan de mogelijkheid om op grote schaal zeewier te produceren en oogsten. Al van jongs af aan raken de inwoners van Japan bekend met de specifieke smaak van zeewier. Sinds de jaren vijftig hebben westerse invloeden ervoor gezorgd dat het Japanse dieet enigszins is veranderd, maar desondanks wordt het alsnog nergens ter wereld in zulke grote hoeveelheden gegeten.
Het eten van grote hoeveelheden zeewier wordt door sommige onderzoekerszelfs in verband gebracht met een langer leven. De Japanners staan bekend als het volk waar de meeste mensen oud worden. Veel leeftijdsrecords staan dan ook op de naam van Japanners. De grote hoeveelheid jodium die zij binnenkrijgen door de consumptie van zeewierzou een mogelijke verklaring kunnen zijn. Of het geheim van een lang leven daadwerkelijk te danken is aan zeewier? Dat moet nog bewezen worden.
Waarom zeewier?
Onderzoekers, voedselbedrijven en klimaatexperts willen dat we meer zeewieren moeten én gaan eten. Maar wanneer je bent opgegroeid in Nederland, dan is het niet zo gek dat je misschien al een vies gezicht trekt bij de gedachte aan het eten van zeewier.
Misschien wel het grootste argument voor het eten van zeewier, is de kleine klimaatimpact die het heeft. Zo zijn er geen pesticiden nodig om zeewier te groeien. Daarnaast gebruikt het geen kostbaar land of drinkwater, omdat het in zee groeit. Ook neemt zeewier de CO2 die we uitstoten op, wat het groeiende broeikaseffect en de opwarming van de aarde hiermee tegengaat. Om het nog beter te maken: sommige zeewieren groeien enorm snel. Zo zijn er soorten die 30 tot 60 keer sneller groeien dan planten op het land, aldus Australische onderzoeker Tim Flannery. Er kan op deze manier dus vele malen sneller voedsel worden geproduceerd dan nu het geval is.
Naast de lage impact die de productie van zeewier heeft op het milieu, is het ook goed voor de mens zelf. Zeewieren zijn rijk aan vezels, eiwitten, vitaminen en mineralen. In vergelijking met groenten die op het land groeien, zitten zeewieren veel voller met voedingsstoffen. Eiwitten zijn daarnaast een enorm belangrijke bouwsteen voor spieren. Eiwitten komen vooral in grote hoeveelheden voor in vlees, zeewier kan hier dus een goed alternatief voor zijn.
In een kleine hoeveelheid zeewier zitten vaak meer voedingsstoffen dan in dezelfde hoeveelheid groenten die op het land groeien. Zo is zeewier rijk aan magnesium, ijzer, vitamine A, vitamine K, foliumzuur en zelfs vitamine B12. Ondanks dat niet alle soorten B12 die in zeewier voorkomen kunnen worden opgenomen door het lichaam, is het naast eiwitten een belangrijke voedingsstof die mensen nu vaak nog uit vlees halen.
Omdat er veel verschillende soorten zeewier zijn, is het lastig om een algemene uitspraak te doen over de voedingswaarden in zeewieren. Over het algemeen zitten er vrij weinig calorieën in en bevat het minder zout dan de smaak suggereert. Veel soorten zeewier zijn rijk aan vezels, en een portie van vijf gram bruine algen bevat al ongeveer 14% van de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid vezels. Ook zit er volgens het onderzoeksrapport van Nutrition Reviews vaak alginaat in zeewier. Dit stofje zorgt ervoor dat je minder snel behoefte hebt om weer iets te gaan eten en je je eerder verzadigd voelt.
De keerzijde
Zeewier absorbeert de voedingsstoffen uit het water waarin het groeit. Een gevaar dat dit met zich meebrengt is dat het ook de zware metalen en schadelijke stoffen uit vervuild water opneemt. Zo zijn er bepaalde zeewiersoorten, zoals hijiki, waar vaak schadelijke hoeveelheden arseen in zit. In Europa wordt gewaarschuwdvoor dit type zeewier, en zul je het niet in de supermarkt tegenkomen. Toch is het wel mogelijk dat je dit soort wieren online kunt bestellen, ondanks de gevaren.
Volgens Klaas Timmermans, hoofd van het wetenschappelijk departement van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ), hoeven consumenten zich echter geen zorgen te maken dat er schadelijke zware metalen in wieren van Nederlandse bodem zitten. “Het water waarin de zeewieren groeien is enorm schoon en de hoeveelheid zware metalen in het water en het zeewier wordt regelmatig gemeten,” zegt Timmermans. Volgens hem is het argument dat zeewier de stoffen opneemt waarin het groeit geen zwaarwegend argument om geen zeewier te eten. “Hetzelfde argument zou je kunnen maken voor groenten die op het land groeien. Als je dat bovenop een vuilnisbelt laat groeien, is het logisch dat de groenten vervuild zijn. Maar dat doe je natuurlijk niet. Hetzelfde geldt voor zeewier.”
Ook is er tegengeluid te horen tegen de grootschalige consumptie en productie van zeewier. Ondanks de belofte van een duurzame voedselbron, heeft grootschalige teelt in elke vorm namelijk vaak ook een keerzijde.
De Schotse regering heeft bijvoorbeeld een wetsvoorstel afgewezen waarin het grootschalig oogsten van zeewierbossen voor de westelijke kust zou worden toegestaan. Al jaren zijn bedrijven bezig om de wet voor het industrialiseren van Schots zeewier door het parlement heen te krijgen. Ondanks de belofte dat het oogsten en verwerken van zeewier veel werkgelegenheid zal opleveren, is de Schotse regering van mening dat de risico’s simpelweg te groot zijn.
In eerste oogopslag lijkt de grootschalige productie van zeewier vooral veel milieuvoordelen te hebben. Zo nemen grote zeewierbossen veel CO2 op, heeft het geen zoetwater nodig om te groeien, en is er geen kostbare landbouwgrond nodig. Daarnaast zijn zeewierbossen ook enorm belangrijk voor de biodiversiteit in zee. Een grote verscheidenheid aan vissen en vogels leven van zeewieren.
Critici zijn dan ook van mening dat de ecologische gevolgen van het grootschalig winnen van zeewier niet worden meegewogen, terwijl dit juist ook een enorm belangrijk onderdeel van het grotere plaatje is. Daarnaast worden zeewierbossen nu al bedreigd door de klimaatveranderingen, en neemt de omvang van zeewierbossen wereldwijd al jaren af.
Op dit moment wordt in Nederland vooral kleinschalig en met de hand zeewier gesneden en geoogst. Dit heeft vrijwel geen nadelige milieueffecten. Wanneer dit op grote schaal zou worden gedaan, zou dit mogelijk nadelige gevolgen kunnen hebben.
Een toekomst met zeewier
Ondanks de voor- en nadelen van zeewier, is het nog maar de vraag of het ook daadwerkelijk realistisch is dat er later bij iedere Nederland bij het avondeten zeewier op de eettafel staat. Klaas Timmermans, hoofd van een wetenschappelijk departement van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ), houdt zich onder andere bezig met het onderzoek naar zeewier. Hij is ervan overtuigd dat zeewier producten in de toekomst door meer mensen gegeten gaan worden. “Maar in welke vorm en staat, dat valt nog te bezien.”
De mate waarin we in Nederland zeewier gaan eten, zal volgens Timmermans relatief beperkt blijven. “Traditioneel eten we hier weinig zeewier. De smaak speelt hier een grote rol in. Het zal dus de vraag gaan zijn in hoeverre we die smaak kunnen veranderen, verbeteren en meer acceptabel voor de consument kunnen maken. Nu vinden mensen de geur en smaak niet altijd fijn, waardoor ze het niet eten. Daarnaast is zeewier ook beperkt verkrijgbaar in Nederland. Dit zijn allemaal redenen waarom het nu niet in grote hoeveelheden gegeten wordt in Nederland.”
Productie
Naast de smaak en bereidheid van consumenten om meer zeewier te eten, is de zeewierteeltsector in Nederland ook nog lang niet zover om op enorm grote schaal te gaan produceren. “Nu zien we dat er vooral nog veel wilde wieren worden geoogst. Dat kan prima, zolang het kleinschalig gebeurt en je er zorgvuldig mee omgaat. Maar om het zo op grote schaal te produceren, is zeker niet duurzaam… Er moet in de toekomst dus gefocust worden op de teelt.”
Volgens Timmermans zal er daarnaast steeds meer worden gezocht naar alternatieve voedselbronnen, waaronder dus zeewier. “We zien dat de traditionele landbouw onderhand zijn grenzen wel heeft bereikt. Linksom of rechtsom: het oppervlak van onze aarde bestaat voor 70% uit zout water.” In Azië worden er al best grote hoeveelheden zeewier geteeld. “Ik blijf voorzichtig in mijn voorspelling voor de toekomst, maar de perspectieven voor het telen van zeewier in Nederland zijn zeker goed.”
“Daarnaast zie ik dat er veel ambitie is: je wil niet weten hoeveel werksessies ik bijwoon over verschillende plannen. Enorm interessant natuurlijk, maar ondanks alle werksessies ligt er helaas tot nu toe nog geen zeewierboerderij tussen een windmolenpark op zee.” Toch zijn er zeker meerdere partijen die wel goede stappen maken. “Maar het heeft gewoon tijd nodig. Sommige mensen hebben het vandaag bedacht, willen het morgen uitvoeren, en dan moet het overmorgen op ons bord liggen, maar dat is natuurlijk niet realistisch.”
Zeewier in de keuken
Ook al staat zeewier nog niet bij iedereen op tafel, toch is de smaak van zeewier dichterbij dan in eerste instantie gedacht. Naast de geïmporteerde zeewieren uit Azië, verwerkt in bijvoorbeeld sushi, staats in sommige restaurants zelfs al Nederlandse zeewier op het menu. Zo ook bij het restaurant Katseveer, gelegen aan de Oosterschelde. De Katseveer heeft sinds 2006 een Michelinster.
Sinds vier á vijf jaar gebruikt chef-kok Rutger van der Weel van de Katseveer zeewier in de gerechten die hij maakt. “Voorheen had ik me nooit in zeewier verdiept. Ik zag het natuurlijk wel op het strand liggen, maar dacht nooit: ‘hé, laat ik dat eens even in een gerecht stoppen’. Maar nu ik er eenmaal een paar jaar mee werk, weet ik wel dat het echt blijvend is. Het is een mooi Zeeuws product met een smaak die echt bij Zeeland hoort.”
Hoe lang het zal duren voor iedereen in Nederland aan het zeewier zit, dat durft chef-kok Rutger van der Weel niet te zeggen. Wel ziet hij dat de gasten in het restaurant genieten van de zilte Zeeuwse smaak van de wieren. “Wanneer gasten bij een Michelinsterrenrestaurant komen eten, dan verwachten ze wel wat bijzonders. Niemand zal dus zeggen: ‘dat groene glibberende spul, dat ga ik niet eten’,” aldus Rutger.
Samen met de lokale zeewierboer Jan Kruijsse is hij bezig om zeewier bij nog veel meer mensen op tafel te krijgen. “We zijn een mayonaise aan het ontwikkelen op basis van zeewier. Hierin zijn de zeewieren de echte smaakmaker.” Hij gelooft er daarnaast ook in dat de kracht van zeewier hem in de smaak zit. “Ik gebruik het vaak als extra product om ergens aan toe te voegen. Ook is het een mooie zoutvervanger. Of het in de toekomst op grote schaal vlees zal gaan vervangen, dat betwijfel ik. Maar het is enorm geschikt om die zilte Zeelandse smaak aan gerechten te kunnen toevoegen.”
Willen we het wel eten?
Ondanks de mogelijkheid van een toekomst waarin zeewier bij iedereen op de eettafel staat, moeten consumenten het ook daadwerkelijk willen eten. Hierin wegen verschillende factoren mee voordat een product wordt opgenomen in de standaard alledaagse voeding van mensen.
Ondanks dat zeewier door sommige mensen in Nederland al vele jaren wordt gegeten, heeft het nooit draagvlak gevonden bij de doorsnee consument. Zo wordt de consumptie van zeewier al snel in het hokje van ‘superfood’ of een ‘dieettrend’ geplaatst.
Trend of hype
Trendwatcher Adjiedj Bakas signaleert veranderingen in de samenleving, economie en het dagelijks leven van mensen op basis van trends. Hij is auteur van tientallen boeken en geeft jaarlijks 200 lezingen in binnen- en buitenland. Volgens Bakas moeten we in de toekomst steeds meer uit de zee gaan eten, waaronder zeewier. “Het is makkelijk om meer zeewier te gaan eten. Zo zie je bijvoorbeeld dat het in Japan ook wordt gedaan, waar mensen zelfs langer leven. Natuurlijk heeft dit te maken met een samenspel van verschillende factoren, maar een daarvan is het eten van zeewier.”
Bakas refereert in zijn redenering aan meerdere locaties ter wereld waar zeewier onderdeel is van het dieet van de lokale bevolking. “Je hebt zogeheten Blue Zones, waar mensen over het algemeen in vrij goede conditie ouder worden dan op andere plekken ter wereld. Een van die zones ligt dus in Japan,” legt Bakas uit. “Ikzelf kijk vooral naar trends, dus kan niet aantonen hoe het komt en of het klopt, maar ik denk wel dat zeewier ook een factor is die hierin meespeelt. Daarnaast is het ook nog eens lekker.”
Wel benoemt hij dat er nog veranderingen moeten plaatsvinden voordat de consument aan het zeewier wil. “Het is heel belangrijk dat het betaalbaar is. Neem bijvoorbeeld meelwormen. Voor een kilo meelwormen ben je al snel 70 euro kwijt. Een restaurant of consument haakt al snel af wanneer het zo duur is. Hetzelfde geldt dus voor zeewier.”
“Daarnaast moet het vooral ook heel lekker zijn om te eten. Consumenten moeten door middel van goede en lekkere recepten met zeewier in aanraking komen. Zo moeten er meer bekende koks mee gaan koken en is het belangrijk dat zeewier wordt gebruikt in kookprogramma’s op televisie.”
“Het is hierbij belangrijk dat je er ook mee kan koken buiten de traditionele Japanse keuken. Er moeten daarom ook recepten komen met zeewier in de Nederlandse keuken en in de zogenoemde fusionkeuken.” Bij de kookstijl fusion komen verschillende culinaire stijlen, tradities en kooktechnieken samen.
Recepten met zeewier
Om consumenten bekend te maken met zeewier, is het dus belangrijk dat er smakelijke recepten beschikbaar zijn. Isabel Boerdam begon in 2013 haar blog 'De hippe vegetariër', waarin ze vegetarische recepten deelt met de wereld. In 2016 gaf ze een kookboek uit onder dezelfde naam.
In haar zoektocht naar de smakelijkste vegetarische recepten, heeft ze ook met zeewier geëxperimenteerd. Zo heeft ze op haar blog in het verleden recepten gedeeld voor zeewierburgers, salades of simpelweg als smaakmaker bij al bestaande recepten. Ze gelooft zelf in de grote potentie van zeewier, maar ziet ook obstakels. “Op dit moment vindt de grote massa het simpelweg niet lekker en is het te duur. Ook weet ik niet of het de zeewierbranche gaat lukken om van dit imago af te komen.”
Zeewier als toevoeging in bijvoorbeeld chips en chocolade is leuk en lekker, maar het doel dat het een aanvulling gaat zijn op het dieet van mensen, gaat het wel voorbij. “Ik zie dus zeker potentie in zeewier als unieke, oneindige, en duurzame eiwitbron. Maar er moet nog veel mee gemoeid gaan om het echt mainstream te maken.”
Wil de consument eraan?
Toch blijft het de vraag of consumenten daadwerkelijk de behoefte voelen om aan het zeewier te gaan, vooral op reguliere basis. Daarom zijn voor dit artikel via social media 64 consumenten gevraagd hoe zij denken over de consumptie van zeewier.
In het uitgevoerde onderzoek is gevraagd of consumenten weleens zeewier hebben gegeten, en zo ja: of ze het ook lekker vonden. Daarnaast is hen gevraagd of zij ook zeewier bij het avondeten willen eten.
Drie vijfde van de consumenten zegt zeewier lekker te vinden, vooral verwerkt in producten zoals sushi en salades. Toch is voor een aanzienlijk deel van de ondervraagden de textuur en smaak een groot probleem. Zo noemen zij het “glibberig en smakeloos”, “te zout” of simpelweg “een smaak waar ik maar lastig aan kan wennen.”
Voor degenen die zeewier wel lekker vinden, gaat het dagelijks eten van zeewier echter een stap te ver. Hierin geeft slechts een vijfde van de ondervraagde consumenten bereid zijn dit te doen. "Als de gezondheidsvoordelen duidelijk aantoonbaar zijn, dan wil ik wel overstag gaan." Hierbij is de vorm en beschikbaarheid van zeewier wel een belangrijk punt. "Het moet goed in een maaltijd verwerkt kunnen worden. Daarnaast ben ik bang dat er maar weinig variaties mogelijk zijn en het snel eentonig wordt om te eten."
De toekomst
Zeewier zit boordevol vitamine en mineralen, het kan een oplossing bieden voor het gebrek aan ruimte voor de productie van voedsel op het land, en zou zelfs een klimaatneutrale oplossing kunnen zijn voor de vervuilende voedselindustrie. Al sinds de jaren 80 zijn veel onderzoekers overtuigd van de potentie van deze zeegroenten voor de menselijke consumptie. Ondanks dat zeewier al eeuwen voor de Nederlandse kust groeit, zijn we het pas sinds de afgelopen vijf jaar gaan eten. De productie van zeewier in Nederland staat hierdoor nog in de kinderschoenen en daarnaast is de Nederlandse consument nog nauwelijks bekend met de smaak en textuur van zeewier.
De zeewierbranche in Nederland kan in de komende jaren nog verder uitgroeien. Maar een enorme groei zal het in de huidige vorm niet zijn. Nu wordt zeewier vooral op beschutte plekken gekweekt of wild gesneden. Maar in Nederland zijn er daarom maar weinige plekken om zeewier te groeien. De locaties die worden gebruikt, zoals de Oosterschelde, zijn druk bezet door andere sectoren. Denk aan de beroepsvaart en de visserij, maar ook de pleziervaart.
Consumenten kunnen nu al gedroogde en verwerkte zeewieren kopen in webshops en sommige supermarkten, maar dit is vaak in de vorm van poeders, kleine gedroogde zeewiervlokken of verwerkt door een product. De vrij korte houdbaarheid van zeewier zorgt ervoor dat het importeren van vers zeewier uit het buitenland geen geschikte optie is.
De meest logische stap om zeewier in de toekomst beschikbaar te maken voor consumenten, is dan ook de teelt van zeewier op de Noordzee. Op dit moment zijn er enorm veel plannen hiervoor en werken verschillende partijen aan de realisatie van die plannen. Maar tot nu toe is het nog niet rendabel om zeewier in zee te kweken. De kosten voor de technieken die nodig zijn om op de vaak ruige Noordzee zeewier te kunnen telen zijn nu simpelweg nog te hoog.
Ondanks de specifieke smaak en structuur van zeewier, lijken slechts sommige consumenten open te staan voor het eten ervan, maar verre van dagelijks. Zo blijkt uit het onderzoek dat consumenten zeewier in de huidige vorm slechts periodiek willen eten. Daarnaast zegt twee vijfde van de consumenten zeewier niet lekker te vinden, wat een enorm groot obstakel zal zijn voor de zeewierbranche in Nederland.
Voor onderzoekers en experts die met zeewier werken is het desondanks niet de vraag niet óf, maar wanneer de Nederlanders aan het zeewier gaan. Hierbij lijkt de kracht van zeewier vooral als smaakmaker of als toevoeging aan een bestaand gerecht te zitten. Daarnaast moet verder onderzoek ervoor zorgen dat de smaak toegankelijker wordt of eventueel gemanipuleerd kan worden. Of zeewier ook daadwerkelijk gegeten gaat worden als een vervanging van bijvoorbeeld vlees blijft nog de vraag. Voordat we in Nederland zover zijn moet er nog een lange weg bewandeld worden. Zowel in de productie van zeewier, als in de perceptie die de consumenten hebben van dit groene goud.
Deze reportage is onafhankelijk van National Geographic tot stand gekomen.
