Vroeg in de ochtend van 24 februari 2022 vielen na een jaar van militaire opbouw Russische troepen Oekraïne binnen. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in december 1991 was Oekraïne dertig jaar lang onafhankelijk. Het bijna 45 miljoen inwoners tellende land werd in het noorden aangevallen vanuit Belarus, in het oosten vanuit Rusland en in het zuiden vanuit de onder Russische heerschappij staande Krim. Het land ligt op een strategische positie tussen Rusland en de rest van Europa, waaronder een aantal staten in het oosten van Europa die ooit bij het Oostblok hoorden en daarna zijn toegetreden tot de NAVO. Rusland beschouwt die uitbreiding van het Westerse verdedigingspact als een serieuze bedreiging.
Noord-Atlantische Verdragsorganisatie
De NAVO werd in 1949 opgericht als gezamenlijke bescherming van Europa en als tegenwicht tegen de toenemende macht van de Sovjet-Unie na de Tweede Wereldoorlog. Sinds de oprichting heeft de organisatie zich steeds verder uitgebreid. Inmiddels zijn dertig staten lid, waaronder de Verenigde Staten en Canada.
Russische interventies in andere voormalige Oostbloklanden leidden tot het ontstaan van verschillende omstreden gebieden, die ook wel ‘frozen conflict’-zones worden genoemd. Een daarvan is de Oekraïense grens. Oekraïne heeft sterke historische en culturele banden met Rusland. Pogingen die in de afgelopen jaren werden ondernomen om onder de Russische overheersing uit te komen, leidden tot een verlies aan mensenlevens en gebied. Dit geldt ook voor de Krim, het schiereiland dat in 2014 werd geannexeerd. Niet lang daarna bezette Rusland grote delen van het oosten van Oekraïne, waarna het enkele dagen geleden de aanval inzette op het gehele land.
1991
Oekraïne roept de onafhankelijkheid uit tijdens de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991.
1994
Oekraïne gaat deel uitmaken van een samenwerkingsverband met de NAVO. Het land geeft zijn kernwapens op in ruil voor een overeenkomst waarin Rusland, de VS en het VK de soevereiniteit van het land garanderen.
2003-04
Omstreden verkiezingen in Georgië in 2003 en Oekraïne in 2004 vormen de aanleiding voor de Rozenrevolutie in Georgië en de Oranjerevolutie in Oekraïne, gericht tegen de corruptie en invloed van Rusland.
2008
Oekraïne en Georgië beginnen met pogingen om lid te worden van de NAVO. Later die zomer steunt Rusland separatisten in de afvallige regio’s Abchazië en Zuid-Ossetië. Oekraïne begint gesprekken over aansluiting bij de Europese Unie.
2014
Op het Maidanplein in Kiev worden demonstraties georganiseerd omdat de regering zich terugtrekt uit gesprekken met de EU. Meer dan honderd demonstranten worden gedood; de door Moskou gesteunde Oekraïense president vlucht naar Rusland.
Maart 2014
Rusland bezet de Krim en annexeert het gebied.
April 2014
Pro-Russische separatisten grijpen de macht in de regio’s rond Donetsk en Loehansk in het oosten van Oekraïne; het vredesverdrag Minsk II uit 2015 weet een einde te maken aan een deel van het geweld, maar eind 2021 zijn er meer dan 13.000 doden gevallen in de regio.
2019-20
In 2019 neemt Oekraïne een grondwetswijziging aan om lid te kunnen worden van de NAVO en de EU. Het jaar erop wordt het een zogenaamde ‘Enhanced Opportunities Partner’ van de NAVO, waardoor het land deelneemt aan missies en oefeningen.
2021-22
Rusland bouwt een grote troepenmacht op langs de grens met Oekraïne. De Russische president Vladimir Poetin geeft de troepen het bevel om de regio’s rond Donetsk en Loehansk binnen te gaan die in handen zijn van separatisten en verklaart deze regio’s onafhankelijk. Op 24 februari 2022 zet Rusland de aanval in op de rest van Oekraïne via de grond, via de lucht en over zee.
Nu
Ook in andere delen van de voormalige Sovjet-Unie, waaronder in Georgië en langs de oostgrens van Oekraïne en Moldavië, bestaan omstreden regio’s die door Rusland worden gesteund.