Lorenzo de’ Medici was geen koning, maar zijn hof in Florence was het weelderigste van het 15de-eeuwse Europa. Dankzij zijn mecenaat bereikten dichters, schilders en beeldhouwers een hoogtepunt in de Renaissancekunst.
Weinigen slagen erin de grote dromen van hun generatie waar te maken. De Florentijn Lorenzo de’ Medici (1449-’92) lukte het wel. Hij werd door zijn tijdgenoten ‘Il Magnifico’ genoemd en belichaamde het ideaal van de uomo universale, de universele mens van de Renaissance.
Lorenzo was Heer (Signore) van Florence, een geslepen diplomaat en wist heel handig zijn macht uit te buiten om zijn politieke ambities waar te maken. Hij was dichter, filosoof en mecenas, en van jongs af aan was hij een meesterlijk literator. Door zijn mecenaat hielp hij enkele van de grootste kunstenaars van zijn tijd de top te bereiken. Hij was een zachtmoedige, verfijnde jongeman met een gewiekste oogopslag, goed gebouwd en elegant.
Aan de macht
De dood van zijn vader Piero de’ Medici, in december 1469, veranderde op slag het zorgeloze leventje van de jonge erfgenaam. Nauwelijks twintig jaar oud kwam hij aan het hoofd te staan van de familie. Hij diende nu de belangen en positie van de hele familie te behartigen, die talrijke vijanden telde onder de Florentijnse edelen.
De laatsten probeerden zelfs de opvolging van Lorenzo te dwarsbomen, onder het voorwendsel dat de vrijheid van de republiek moest worden hersteld. De aanhangers van de Medici brachten echter een grote menigte op de Piazza della Signoria op de been. Zij werden omringd door drieduizend gewapende mannen met aan het hoofd Lorenzo zelf, te paard en in wapenrusting. ‘Leve het volk!’ riep hij, want de Medici hadden zich altijd opgeworpen als de beschermheren van de Florentijnse volksklassen. Hun rivalen werden verbannen, maar de dreiging die van hen uitging bleef bestaan. Aan het begin van zijn carrière liet Lorenzo nogal eens zijn oren hangen naar de raad van de mensen in zijn directe omgeving, zoals Ficino, maar al snel toonde hij zijn verdiensten als bestuurder en nam hij zelf de teugels van de macht in handen.
Samenzweringen
In datzelfde jaar ontsnapte hij ook aan een samenzwering van paus Sixtus IV en de Florentijnse familie Pazzi, die hem aan de dolk probeerden te rijgen. Twee jaar later, in 1480, betrapten zijn spionnen een zogenaamde kluizenaar die van plan was hem te vermoorden en namen hem gevangen. Hetzelfde gebeurde in 1481, toen de Florentijnse autoriteiten drie voorname burgers van de Republiek Florence, gezworen vijanden van Lorenzo, gevangennamen en terechtstelden. Volgens de processtukken zouden ze hebben geprobeerd hem te vermoorden.
Prins en dichter
Al deze moeilijkheden ten spijt, bleef Lorenzo zijn hoofse en humanistische smaak voor de schone kunsten uitleven. Vanuit zijn geprivilegieerde positie aan het hoofd van de rijkste en machtigste Florentijnse familie, ontpopte Il Magnifico zich tot een groot beschermheer van de kunsten, de mecenas bij uitstek van de Renaissance.
Dit is een fragment uit het artikel Lorenzo de’ Medici uit National Geographic Historia 02-2017. Wil je het hele artikel lezen, koop dan hier het magazine >
