De mestkever, een bijzonder nuttig beestje
Bij het woord mestkever denk je waarschijnlijk direct aan één ding, poep. Niet zo gek, gezien de naam van het beestje. Toch is een mestkever veel meer dan dat. Het klopt inderdaad dat een mestkever gelinkt kan worden aan mest aangezien het leeft in de uitwerpselen van onder andere koeien en paarden, maar een mestkever leeft net zo goed in rottende plantenresten en vruchtbare aarde. Daarnaast zijn het super nuttige dieren. Nuttige insecten welteverstaan. Zo ruimen ze afval op door mest van zoogdieren te begraven (hierdoor bevorderen ze de terugkeer van voedingsstoffen) en spelen ze een grote rol in humusvorming. Kortom, onmisbare beestjes.
Lees ook: Van mestkevers tot zeehonden: deze dieren navigeren op de sterren
Het uiterlijk van een mestkever
Er bestaan verschillende soorten mestkevers, welke onderverdeeld kunnen worden in twee geslachten: Aphodius en Geotrupes. Dit laatste geslacht is nog onder te verdelen in zeven verschillende soorten, waarvan de gewone mestkever de meest bekende is. Mestkevers van het geslacht Aphodius zijn vaak 4 tot 12 millimeter lang, hebben een ovale vorm en zijn vaak zwart van kleur. Ook zijn er Aphodius mestkevers met een volledig bruin dekschild of kevers die bruin-zwart van kleur zijn. Geotrupes kevers zijn vaak wat groter en boller. Ze zijn 7 tot 26 millimeter lang en overwegend glanzend zwart van kleur. Daarnaast hebben ze in de meeste gevallen een blauwe glanzende buik. Ondanks dat alle mestkevers wellicht op elkaar lijken, zit er dus wel degelijk verschil tussen.
De leefplek van mestkevers
Wil je een mestkever in levende lijve bewonderen, dan moet je richting graslanden zoals hooiland en weiland gaan. In deze type gebieden planten mestkevers zich dan ook voort. Maar hoe planten ze zich precies voort? Net als het uiterlijk van de verschillende type mestkevers, verschilt ook hun manier van broeden. Zo graven Geotrupe vrouwtjes een tunneltje met hieraan verschillende kamers, waar in elke kamer een eitje met een voorraad mest komt te liggen. Dit in tegenstelling tot Aphodius vrouwtjes, welke geen gangen graven maar de eitjes rechtstreeks op de bodem afzetten, waarin de larven uitgroeien.
Deze eitjes komen vaak na een week al uit, waarna de larven hun eigen gewicht aan mest per dag(!) kunnen eten. Dit alles gebeurt in de zomer en herfst. Naast dat volwassen mestkevers in deze periode hun eitjes broeden, zoeken ze ook een schuilplaats tussen de dorre bladeren of plantafval om te overwinteren. Ook de larven welke na een tijdje verpoppen, overwinteren als kever. In het voorjaar komen alle mestkever weer tevoorschijn en worden de dagelijkse activiteiten weer opgepakt. Echter geldt dit niet voor alle kevers, sommige sterven na het leggen van hun eitjes.
Lees ook: Deze kever verandert kadavers in knusse kinderkamers
Hinder
Ondanks dat de mestkever een super nuttig beestje is, kunnen mensen er ook hinder van ondervinden. Vooral het Aphodius geslacht kan in het najaar flink gaan zwermen en hierdoor overlast veroorzaken. Vooral ‘s avonds is dit het geval, wanneer ze worden aangetrokken door licht. Wanneer je dit merkt is het belangrijk om te zorgen voor goed sluitende deuren en ramen en kun je kiezen voor het dichten van kieren en naden om de beestjes buiten te houden. Gelukkig zijn deze zwermen maar tijdelijk en doen ze verder geen vlieg kwaad.
