In 1533 werd Anna Boleyn koningin van Engeland, als tweede vrouw van Hendrik VIII. Ze speelde een sleutelrol in Hendriks beslissing om Engeland te laten breken met de paus. De koning was smoorverliefd op haar en Anna gebruikte haar invloed op slimme wijze – een strategie die uiteindelijk leidde tot haar omstreden executie in 1536.
De familie Boleyn
Anna Boleyn werd waarschijnlijk geboren rond 1501 en groeide op in een ambitieuze familie. Haar vader, Thomas Boleyn, zorgde ervoor dat haar broer en zus aan het hof kwamen te werken. Anna volgde snel. In 1513 werd ze hofdame bij Margaretha van Oostenrijk, waar ze opviel door haar intellect. Haar tijd in Frankrijk vormde haar verder: ze danste, zong en bespeelde verschillende instrumenten.
Leestip: Hoe de Franse koningin Marie Antoinette haar hoofd verloor
Anna stond niet bekend als een klassieke schoonheid, maar wel als een opvallende verschijning. Ze had een scherpe blik en een slanke hals. Het waren vooral haar charmes en zelfvertrouwen waarmee ze gemakkelijk de aandacht naar haar toe wist te trekken. Al snel mengde ze zich in sociale kringen van invloedrijke schrijvers en kunstenaars.
Een ambitieuze liefde
Ook Hendrik VIII, koning van Engeland, raakte erg gecharmeerd van Anna. Vanaf het moment dat ze in 1525 terugkeerde naar Engeland, was de koning gefascineerd door haar. Ondanks zijn huwelijk met Catharina van Aragon begon hij haar intensief het hof te maken met picknicks, jachtpartijen en muziekavonden. Hij overlaadde haar met geschenken en schreef haar liefdesbrieven.
Anna bleef echter afstandelijk, wetende dat minnaressen vaak snel aan de kant werden geschoven. Als Hendrik haar wilde, moest hij haar als koningin nemen. Hendrik zocht wanhopig naar een oplossing. Zijn huwelijk met Catharina had hem namelijk nog geen mannelijke erfgenaam opgeleverd.
Hij vroeg de paus om annulering, maar dat verzoek werd geweigerd. Anna speelde haar kaarten slim. Ze toonde sympathie voor het opkomende protestantisme, dat kritiek leverde op de katholieke kerk en uiteindelijk de Reformatie in gang zette. Voor Hendrik was dit de uitweg: door te breken met Rome kon hij zijn huwelijk nietig laten verklaren.
De allergelukkigste
In 1533 trouwden Hendrik en Anna in het geheim. Kort daarna werd ze gekroond tot koningin. Ze liet haar nieuwe status zien met een borduurwerk dat haar motto verkondigde: La plus heureuse – de allergelukkigste. Dit geluk leek in eerste instantie bevestigd door de snelle zwangerschap van Anna. In september 1533 beviel ze van een dochter, Elizabeth.
Leestip: Hoe twee Engelse prinsjes vermist raakten in de Tower of London
Hoewel Hendrik teleurgesteld was dat hun eerste kind geen jongen was, hield zijn aanvankelijke liefde voor Anna stand. Maar de druk voor een mannelijk erfgenoom bleef enorm. In 1533 raakte Anna opnieuw in verwachting, maar de zwangerschap eindigde in een miskraam. Hetzelfde gebeurde in 1536. Haar positie aan het hof begon te wankelen.
De val van een koningin
Een mannelijke erfgenaam bleef uit. Hendriks interesse voor Anna nam langzaam af en richtte zich op een andere edelvrouw: Jane Seymour. Tot overmaat van ramp staken juist in die periode geruchten de kop op uit Frankrijk over haar vermeende omgang met andere mannen in haar jeugd. Er werd een campagne tegen Anna opgezet, waarin ze onder meer werd beschuldigd van overspel. Zonder bewijs werd ze gearresteerd en opgesloten in de Tower of London.
Leestip: De Tower of London, van dierentuin tot staatsgevangenis
Op 17 mei 1536 werden haar vermeende minnaars geëxecuteerd, en twee dagen later werd Anna zelf onthoofd. Ze liet een driejarige dochter achter, Elizabeth, die later de troon zou bestijgen en een nieuwe periode in de Engelse geschiedenis zou inluiden.
Haar executie blijft een van de controversieelste gebeurtenissen in de geschiedenis van Engeland. Anna’s enige vergrijpen – áls ze al schuldig was – bestonden waarschijnlijk alleen uit romantische relaties die ze voor haar huwelijk aanging. Iets wat in die tijd niet ongewoon was.
Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium én steun de missie van National Geographic. Word nu lid!
